یه سری حرفارو نباید به کسی بگی...

حتی نباید بنویسیشون...

باید بمونه تو خودت...

باید رسوب کنه تو گلوت...

باید بین خودتو خدا بمونه...

و البته نا شکری نکنی...

باید سعی کنی جلو خدا لبخند بزنی و حرفای دلتو بهش بگی...

لبخند هم نزدی مهم نیست ...

بالاخره خود خدا حال و روزتو میدونه دیگه...

البته تصور من اینه که میتونی یه خورده هم بهش غر بزنی...

اونم میزنه به حساب جوونی و روزای سخت زندگیت تو اینجا...

 

نوشته شده در سه شنبه 91/8/9ساعت 12:44 عصر توسط دردواره| نظرات ( ) |