حرفات عاشقانه بود منو ياد شعر ابتهاج انداخت: نشود فاش کسي آنچه ميان من و توست تا اشارات نظر نامه رسان من وتوست گوش کن با لب خاموش سخن ميگم پاسخم گو به نگاهي که نشان من و توست...
منو برد به دوردستهاي خاطره .. به روزهايي که بيشتر به نظر رويا مياد تا حقيقت و...
برقرار باشي و سرفراز
